μπρος στο λευκό συχνότατα στέκω συλλογισμένοςχαρτί ως άλλοι χάσκουνε ενώπιον βιτρινώνεκεί την ματαιότητα της τέχνης μου θρηνώνξεσπώ με αγανάκτηση και κάθε λογής μένος έστω να υποθέσουμε πως αγαθή ποια μούσαστο πρόσωπό μου έβρισκε έναν Λόρκα ένα Ρεμπώπες μου σαν τι θα κέρδιζα π' όταν βρε Χάρε μπωστο μάτι σου απ' τη μοίρα τους άλλη δεν θα τολμούσανα ελπίσω (...κι έχω αυτόν τον αλητήριοπου ποιος Αρθούρος με ρωτά ποιος Φεδερίκοθέλει η φωνή λες να υψωθεί μα πού να βρει ήχομες στο λευκό κυλάει χαρτί το δηλητήριο...)
εικόνα: J.Pollock, untitled