24 Νοε 2009

λευκό


μπρος στο λευκό συχνότατα στέκω συλλογισμένος
χαρτί ως άλλοι χάσκουνε ενώπιον βιτρινών
εκεί την ματαιότητα της τέχνης μου θρηνών
ξεσπώ με αγανάκτηση και κάθε λογής μένος

έστω να υποθέσουμε πως αγαθή ποια μούσα
στο πρόσωπό μου έβρισκε έναν Λόρκα ένα Ρεμπώ
πες μου σαν τι θα κέρδιζα π' όταν βρε Χάρε μπω
στο μάτι σου απ' τη μοίρα τους άλλη δεν θα τολμούσα

να ελπίσω (...κι έχω αυτόν τον αλητήριο
που ποιος Αρθούρος με ρωτά ποιος Φεδερίκο
θέλει η φωνή λες να υψωθεί μα πού να βρει ήχο
μες στο λευκό κυλάει χαρτί το δηλητήριο...)




εικόνα: J.Pollock, untitled

23 Νοε 2009

άρνηση


μην μου ζητάς να σου χαρίσω ποιήματα
οι λέξεις είναι θηλυκά
φυλάν καρτέρι ζηλόφθονα στις γραμμές
των μετώπων μας

κατηφορίζω συχνά δρομάκια του λόγου ανήλιαγα
με το μάτι κλειστό κι οδηγό την τρομάρα μου
σε πλατείες τριγυρνώ και σ' ακάλυπτους
και λαϊκές αγορές αν αυτό μου ζητάς
να γίνω κι εγώ ένας πλανόδιος γητευτής της δεκάρας

να κάνω σουξέ δόντια χρυσά και τη σαπίλα του χνώτου μου
των τσιρκολάνων τα κόλπα αν ζητάς να σου την κάνω την χάρη
στ΄ αλήθεια γνωρίζω κάποια τέτοια καλά με την πανσέληνο
μα δεν μπορώ κείνο που δεν μου ανήκει να χαρίσω

δεν μας ανήκουν οι λέξεις χαρά μου
δεν μας ανήκουν τα χρόνια μας
κρεμόμαστε πάνω τους σαν γατιά
κι απ' τα βυζιά τους τρεφόμαστε
μάνα καμιά δεν κοιλοπόνεσε για μένα
τελευταία φορά
όσο η λέξη αείποτε
που στο λέω τα λόγια ετούτα
η πρόθεση αμφί
τα ρήματα ελλοχεύω ανθίσταμαι παραποιώ
δεν μου ανήκουν
αντωνυμίες και σύνδεσμοι και μετοχές
προθέσεις και όνειρα

τα υλικά όλα εκείνα απ' τα οποία ανέκαθεν
το ξέρεις δα
φτιάχνονται τα ποιήματα




εικόνα: Δημήτρης Γέρος, άνεμος


1 Νοε 2009

σαλαμπώ



-Κάποιος χτυπά –Ποιος; -Μοιάζει να χωλαίνει
-Μην απαντάς –Κρούει την θύρα, τις κορφές
σείει των δέντρων, κλαίει για μιαν Ελένη

Βοριάς τυφλός, πάει τρεις χιλιάδες πίσω
-Για δες, τι θέλει; -Τον στοιχειώνουνε μορφές
-Α! μια στιγμή την πένα ν’ ακουμπήσω

-Την Σαλαμπώ γυρεύει και την Ανδρομάχη,
τις νύχτες, κάπου, ένα τραγούδι τον καλεί
παραληρεί, πως πέφτει λέει στη μάχη
κι η Καρχηδόνα σαν παγάκι στο γυαλί

Την Υπατία φωνάζει και την Οφηλία
Βιαστείτε, φεύγει! Είναι κάπου –ήδη- αλλού
-Μην τον αφήνεις, του προτείνω φιλία
-Πολύ αργά! –Πού πάει; -Στις άκρες του μυαλού



εικόνα: Caspar David Friedrich, Der Wanderer über dem Nebelmeer