-Κάποιος χτυπά –Ποιος; -Μοιάζει να χωλαίνει
-Μην απαντάς –Κρούει την θύρα, τις κορφές
σείει των δέντρων, κλαίει για μιαν Ελένη
Βοριάς τυφλός, πάει τρεις χιλιάδες πίσω
-Για δες, τι θέλει; -Τον στοιχειώνουνε μορφές
-Α! μια στιγμή την πένα ν’ ακουμπήσω
-Την Σαλαμπώ γυρεύει και την Ανδρομάχη,
τις νύχτες, κάπου, ένα τραγούδι τον καλεί
παραληρεί, πως πέφτει λέει στη μάχη
κι η Καρχηδόνα σαν παγάκι στο γυαλί
Την Υπατία φωνάζει και την Οφηλία
Βιαστείτε, φεύγει! Είναι κάπου –ήδη- αλλού
-Μην τον αφήνεις, του προτείνω φιλία
-Πολύ αργά! –Πού πάει; -Στις άκρες του μυαλού
εικόνα: Caspar David Friedrich, Der Wanderer über dem Nebelmeer
