μην μου ζητάς να σου χαρίσω ποιήματα
οι λέξεις είναι θηλυκά
φυλάν καρτέρι ζηλόφθονα στις γραμμές
των μετώπων μας
κατηφορίζω συχνά δρομάκια του λόγου ανήλιαγα
με το μάτι κλειστό κι οδηγό την τρομάρα μου
σε πλατείες τριγυρνώ και σ' ακάλυπτους
και λαϊκές αγορές αν αυτό μου ζητάς
να γίνω κι εγώ ένας πλανόδιος γητευτής της δεκάρας
να κάνω σουξέ δόντια χρυσά και τη σαπίλα του χνώτου μου
των τσιρκολάνων τα κόλπα αν ζητάς να σου την κάνω την χάρη
στ΄ αλήθεια γνωρίζω κάποια τέτοια καλά με την πανσέληνο
μα δεν μπορώ κείνο που δεν μου ανήκει να χαρίσω
δεν μας ανήκουν οι λέξεις χαρά μου
δεν μας ανήκουν τα χρόνια μας
κρεμόμαστε πάνω τους σαν γατιά
κι απ' τα βυζιά τους τρεφόμαστε
μάνα καμιά δεν κοιλοπόνεσε για μένα
τελευταία φορά
όσο η λέξη αείποτε
που στο λέω τα λόγια ετούτα
η πρόθεση αμφί
τα ρήματα ελλοχεύω ανθίσταμαι παραποιώ
δεν μου ανήκουν
αντωνυμίες και σύνδεσμοι και μετοχές
προθέσεις και όνειρα
τα υλικά όλα εκείνα απ' τα οποία ανέκαθεν
το ξέρεις δα
φτιάχνονται τα ποιήματα
εικόνα: Δημήτρης Γέρος, άνεμος
