έβερεστ

κορίτσι μου τα μάτια σου σταυρώσαν τον Ιούδα
μα δε χωρέσαν δυο κραυγές στο δάκρυ να επουλώσουν
τώρα μονάχα ο πυρετός κυλάει στο μάγουλό σου
και μου τυφλώνεσαι στο φως σα νυχτοπεταλούδα

μια λέξη που σου γύρεψα μου είπες δυο χιλιάδες
πήρες φοβάμαι τη ζωή πολύ στα σοβαρά
μα όταν του ανέμου δίνεσαι κι απλώνεις τα φτερά
σου ψαλιδίζουν την ουρά του κόσμου οι συμπληγάδες

του έρωτα παίζεις το χαρτί χορεύεις τους σκοπούς μου
κι εγώ σου λέω πως το παιχνίδι αυτό δεν μ' αφορά
τρελλή καρδιά ανισόρροπη γι' ακόμα μια φορά
όταν βογγάω στα σκοτεινά σε σένα τρέχει ο νους μου

νά 'σαι καλά κι αν δε με δεις να ξέρεις θα σου γράψω
θα 'χω πια τόσα να σου πω που δεν θα προλαβαίνω
σε χιονισμένη κορυφή φαντάσου με ανεβαίνω
σε λίγο φτάνω και μπορώ σαν άνθρωπος να κλάψω

(1986/2008)