4 Ιαν 2012

το σχέδιο (μέρος τέταρτο)


σύνδεση με τα προηγούμενα: Ενώ στη βουλή τον περιμένουν για να ξεκινήσει η συζήτηση του σχεδίου Προμηθέας, ο υπουργός εθνικής ασφάλειας Θανάσης Μαρκίδης φτάνει στη στοά του CityLink συνοδευόμενος από άγνωστο νεαρό ονόματι Μανώλη (ή Τζέφερσον) όπου μια παρέα φοιτητών μαζί με την κόρη του και τον μυστηριώδη Τρουφ πολιορκείται από ομάδα αφηνιασμένων ακροδεξιών.



«Δημήτρη, κυρίες και κύριοι, φαίνεται πως κάτι αναπάντεχο και πρωτόγνωρο συμβαίνει εδώ στη βουλή, όπου η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Δημοκρατικής Πυγμής έπρεπε να έχει ξεκινήσει πριν από μία περίπου ώρα. Σύμφωνα με όλες τις ανεπίσημες πληροφορίες, η καθυστέρηση οφείλεται στην απουσία του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού Θανάση Μαρκίδη, ο οποίος πάντως είχε προσέλθει εδώ κανονικά -τον είδαμε όλοι να εισέρχεται μάλλον βιαστικά, επιφυλασσόμενος να κάνει δηλώσεις μετά το πέρας της συνεδρίασης. Το παράξενο είναι ότι κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει πού βρίσκεται ο υπουργός, ούτε κανείς τον είδε να εξέρχεται από το μέγαρο του κοινοβουλίου.»
«Σωκράτη, θέλεις να πεις ότι ο Θανάσης Μαρκίδης είναι αυτή τη στιγμή αγνοούμενος
«Δημήτρη, όπως είπα και νωρίτερα, δεν έχουμε επίσημη πληροφόρηση. Ως εκ τούτου, δεν μπορώ να πω αν η απουσία αυτή είναι δικαιολογημένη και εν γνώσει του Πρωθυπουργού. Κρίνοντας από τη νευρική στάση κάποιων βουλευτών, αποτόλμησα την εκτίμηση ότι είναι κάτι αναπάντεχο και, εν πάση περιπτώσει, εκτός προγράμματος.»
«Καταλαβαίνω. Πρόκειται για μια συνεδρίαση που η ίδια η αναμονή της φυσιολογικά προκαλεί νευρικότητα έτσι κι αλλιώς σε όλους μας, λόγω των γνωστών αντιθέσεων που έχει προκαλέσει στο εσωτερικό της κυβέρνησης, κατ’ αρχήν, αλλά και της παράταξης γενικότερα. Κρατάω, Σωκράτη, την πολύ προσεκτική σου διατύπωση και περιμένω με πολύ ενδιαφέρον, όπως φαντάζομαι και οι τηλεθεατές μας, τα νεώτερα για την παράξενη αυτή υπόθεση.»

«Λέγε..... Ξέρεις ότι σιχαίνομαι αυτή τη λέξη. Τι είδους απρόοπτο;..... ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ; Υποτίθεται ότι..... Τι δάκτυλος; Βρες μου τον Παναγόπουλο. Από δω, απ’ αυτό πάρε. Στην Αργυρώ μιλάω, σ’ ακούω! ..... Θες να μου πεις ότι..... ποιοι; .....ΠΟΙΟΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ; ΠΟΙΟΙ; ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, ΟΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ, Ο ΦΟΥΦΟΥΤΟΣ; Μαλάκα ψηλέ, δεν πιστεύω να με φλομώνεις στις πίπες; Ο δικός σου τι κάνει, είναι μέσα;..... Ψηλέ, μ’ ακούς;..... Μίλα ρε μαλάκα!.....Τι γίνεται γαμώ την πουτάνα μου;»

«Μανώλη! Τι έγινε; Ο πατέρας μου!»
«Μολότωφ! Φορέστε τα μαντήλια! Λευτέρη την Ελπίδα -εμείς τον υπουργό. Είναι χτυπημένος. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βγούμε!»
«Δεν μπορείτε να βγείτε, δεν θα σας αφήσουν! Η μόνη διέξοδος είναι στις σκάλες.»
«Μην τον ακούτε, μας δουλεύει. Θα μας πνίξουν οι καπνοί σαν τη Μαρφίν. Πρέπει να…αααχ!»
«Κώστα!!»
«Δεν είναι εμπρηστικές! Είναι μολότοφ-φονιάδες! Δεν καταλαβαίνετε ότι μας θέλουν νεκρούς; Εμπιστευτείτε με όσο είναι καιρός, πριν μας κλείσουν κι από κει!»
«Ποιος είναι αυτός ο Τρουφ τέλος πάντων; Κάπως αλλιώς δεν μιλούσε πριν;»
«Αφήστε με είμαι καλά! Τον πατέρα μου! Πώς είναι ο πατέρας μου; Μπαμπά!!»
«Όχι στο ασανσέρ, από δω! Σηκώστε τον, έτσι. Πίεζε εκεί να μην στάζει.»
«Θα κάψουν όλο το κτίριο!»
«Δεν μπορούν. Αλλά θα μας κυνηγήσουν. Μόλις πέσουν οι καπνοί. Βιαστείτε!»
«Ποιος είσαι γαμώτο;»
«Δεν είναι ώρα. Σκατά, κλειδωμένα! Συνεχίζουμε στον επόμενο όροφο. Και πετάξτε τα κινητά. Το κτίριο είναι λαβύρινθος. Να μην μπορούν να μας εντοπίσουν απ’ το σήμα.»

«Κάτι δεν πάει καθόλου καλά.»
«Τώρα το κατάλαβες;»
«Τι νόημα έχει να περιμένουμε. Ας αναβάλλουμε τη συνεδρίαση για... γιατί γελάς;»
«Με συγχωρείς. Είσαι νέα και αθώα. Όσο αθώος μπορεί να είναι κανείς. Πιστεύεις ότι υπάρχουν αποφάσεις, έστω μία απόφαση, για να πάρουμε; Άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις.»
«Τι εννοείς άλλοι; Και τότε τι κάνουμε εμείς εδώ; Εμείς ψηφίζουμε, χωρίς εμάς το σχέδιο δεν πάει πουθενά. Ακόμα και οι επιμέρους παράμετροι, τα βουλευτικά διατάγματα…»
«Α, καλά.»
«Τι καλά; Εννοείς ότι κάποιοι από μας χειραγωγούνται; Ακόμα κι αν ο Μαρκίδης...»
«Όλοι χειραγωγούμαστε ποικιλοτρόπως. Από συναδέλφους, από ψηφοφόρους, απ’ τις Βρυξέλλες... Από συμφέροντα. Συγχρόνως κάνουμε τις επιλογές μας. Καταστρώνουμε οι ίδιοι ή συμμετέχουμε σε σχέδια. Συζητάμε το σχέδιο του Μαρκίδη γιατί είναι επίκαιρο. Και γιατί είναι μεγάλο. Τεράστιο. Η κόρη μου είναι τώρα στην κοιλιά της μάνας της. Σε είκοσι χρόνια θα πηγαίνει στην Ερμού για ψώνια, θα πηγαίνει στο Κολωνάκι ή στην Ακρόπολη και ακτίνες θα τη σκανάρουν σε κάθε γωνία χάρη σε ποιους; Ο Μαρκίδης απλώς μεταφέρει τη βόμβα. Εμείς θα την οπλίσουμε. Και κάποιοι, κάπου, είναι αρκετά ιδιοτελείς και αρκετά προνοητικοί ώστε να μην αφήσουν τα πράγματα ούτε στην τύχη ούτε στην κρίση μας. Τίποτα, ούτε καν την επιλογή του προμηθευτή.»
«Του προμηθευτή; Εννοείς τους Κινέζους; Πιστεύεις ότι η απουσία του Μαρκίδη μπορεί να συνδέεται...»
«Δεν ξέρω. Μπορεί να πήρε κάτι τ’ αυτί μου ή μπορεί να είμαι επιρρεπής στη συνομωσιολογία. Ή μπορεί να φοβάμαι τα σχέδια που καταστρώνουν κάποιοι άλλοι ισχυρότεροι, την ώρα που εγώ καταστρώνω τα δικά μου.»
«Τι να σου πω... Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά μεγάλωσα με τη θεωρία του Χάους. Ο πατέρας μου ήταν μαθηματικός -μου 'δωσε από νωρίς να καταλάβω τη μηδαμινότητά μου. Τα σχέδιά μας ε;- τα σχέδιά μας... Ασημαντότητες. Πύργοι στην άμμο. Κι εγώ, κι εσύ κι αυτοί που μας παρακολουθούνε με τους δορυφόρους, ασήμαντοι όλοι μας. Αυτοί ίσως περισσότερο. Γιατί δεν το ξέρουν.»

«...αν ξεπεράστηκε το τεχνικό πρόβλημα. Αρχοντούλα, Αρχοντούλα μ’ ακούς;»
«Ναι Δημήτρη, σ’ ακούω καθαρά. Έλεγα λοιπόν ότι μπορεί μέσα, ε, στο Κοινοβούλιο να μην υπάρχουν εξελίξεις, στην πλατεία όμως οι εξελίξεις τρέχουν –στην πλατεία που είναι ήδη γεμάτη κόσμο, κόσμο ο οποίος περιμένει πλέον, ε, την έναρξη της συναυλίας. Η γιγαντοοθόνη έχει στηθεί και εδώ και λίγη ώρα προβάλλονται μηνύματα για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κόσμου σχετικά με το σχέδιο Προμηθέας και τις συνέπειές του, καθώς και εκκλήσεις για τη διαφύλαξη του ειρηνικού χαρακτήρα της συγκέντρωσης. Βρισκόμαστε δίπλα στον, ε, κεντρικό πυρήνα του συντονιστικού οργάνου τού, ε, της πρωτοβουλίας των πολιτών όπου εδώ και λίγα λεπτά παρατηρούμε μια έντονη κινητικότητα. Βλέπουμε μάλιστα μια ομάδα ατόμων να προσπαθεί να ανοίξει δρόμο μέσα στο πλήθος. Θα επιδιώξουμε να μιλήσουμε με κάποιον εκπρόσωπο τού... ε... γεια σας...»
«Γεια σου κι εσένα.»
«Είμαι η Αρχοντούλα Πανάδη από το Γιου Τσάνελ, θα θέλατε να...»
«Χαίρω πολύ. Τζιμ Άνταμς. Το θρυλικό ελληνόπουλο!»
«Μάλιστα. Ε, κύριε Άνταμς, θα θέλαμε...»
«Τζιμ Άνταμς. Άνταμς σκέτο ήταν οι τσίχλες. Με συγχωρείτε...»
«Έχετε δουλειά, το καταλαβαίνω. Δυο λέξεις μόνο κύριε Τζιμ Άνταμς. Παρατηρούμε μια αναστάτωση; Συμβαίνει κάτι;»
«Αν συμβαίνει; Αρχοντούλα, είσαι... πώς το λέτε οι δημοσιογράφοι... μαχόμενη;»
«Δεν σας επιτρέπω να αμφιβάλλετε!»
«Τότε σου έχω μια μάχη.»
«Εδώ;»
«Στο σίτιλινκ. Ο φίλος μου ο Τζέφερσον, πάνε πέντε λεπτά που σταμάτησε να εκπέμπει.»