23 Οκτ 2011

το σχέδιο (μέρος πρώτο)



«Πες μου……Όχι, στο κυλικείο……Τους ακούω……Κοίτα, η συζήτηση αρχίζει σε μία, λιγότερο, δεν έχω…...αυτή τη στιγμή δεν έχω εικόνα, εσύ κάνεις κουμάντο. Δική σου ευθύνη……Είπαμε, αν χρειαστεί! Μόνο αν είναι…… έλα, Θέμη!….. Ναι;…... Λοιπόν, κρίνε και πράξε, αλλά προς Θεού, όχι υπερβολές…… Αυτά εσύ τα ξέρεις…... τα περιφερειακά και τα μεμονωμένα και τα παράπλευρα…… όχι ρε παιδί μου, δεν τίθεται θέμα!…… Ποιο σχέδιο;…… Μη μου λες τώρα για τακτικές και…… ο-κέι, σου ‘χω εμπιστοσύνη. Εμένα αυτό που μ’ ενδιαφέρει, εφόσον μπορούμε να το αποφύγουμε, όχι ντου. Και όχι θύματα, εντάξει; Όχι ντου και όχι θύματα! Γιατί εσύ τραβάς το μανίκι τώρα, αύριο όμως εμένα θα κυνηγάνε τα -ναι;…… Θέμη;…… Δε σ’ ακούω, γαμώτο, σε χάνω……. Ναι;……. Κωλοτηλέφωνα.»

«Μαλάκα Γιάννη, κουνήσου ρε μαλάκα! Θα χάσουμε τους υπόλοιπους. Πω, ρε φίλε, τι γίνεται ρε δικέ μου! Έχεις ξαναδεί τόση μπατσαρία μαζεμένη; Στρατός ρε μαλάκα! σιγά ρε φίλε, πρόσεχε πού πατάς! Κάτσε ρε, μου βγάλανε το… εντάξει, προχώρα. Πού είπατε με τους άλλους; Στην πλατεία; Τ’ αρχίδια μου, μαλάκα! Εδώ γίνεται της πουτάνας. Παρ’ τους και πες τους στα έβερεστ. Ακριβώς στην πόρτα πες τους! Τι γίνεται εκεί κάτω; Καταλαβαίνεις τι… γιατί τρέχουν όλοι αυτοί; Κουνήσου ρε μαλάκα, κάτι γίνεται σου λέω, τρέχα! Από δω! Γιάννη! Συγγνώμη ρε μαν… Θα χαθεί το μαλακισμένο.»

«Έλα, τι θέλεις;……. Δεν ξέρεις πού είμαι;…….. Κοίτα, δε μπορώ τώρα……. Τι η κόρη μου;…… Δεν είναι στο σχολείο;……..Πορεία;…… Είσαι σίγουρη;…… Πού απέξω;……. Πλάκα μου κάνεις. Εδώ γίνεται της……… Καλά, τι δουλειά έχουν οι μαθητές σε…… .Φοιτητής;……. Είσαι σίγουρη;…….. Δεν απαντά στο…… Και το δεύτερο;……… Καλά, θα τα δούμε αυτά στο σπίτι……… Κοίτα να τη βρεις και πες της να γυρίσει γιατί θα κοπούν όλα πες της! Σε λίγο εδώ θα είναι πεδίο μάχης, δεν έχει καμιά δουλειά! Ούτε να διανοηθεί να πλησιάσει!……… Έλα μπράβο!»

«Κυρίες και κύριοι, διακόπτουμε τη ροή του προγράμματός μας γιατί έχουμε επεισόδια στο Σύνταγμα. Συνδεόμαστε αμέσως με τη ρεπόρτερ μας.»
«Δημήτρη, δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά εδώ στη Βουλή, όπου σε λίγη ώρα ξεκινά η συζήτηση για το περίφημο –ε- το περίφημο σχέδιο νόμου Προμηθέας. Ομάδα κουκουλοφόρων, οι γνωστοί-άγνωστοι όπως συνηθίζουμε να τους αποκαλούμε, φαίνεται ότι έπιασε στον ύπνο διμοιρία αστυνομικών που βρίσκονταν –ε- στη γωνία της οδού Σταδίου και με μία αιφνιδιαστική επίθεση με βόμβες μολότωφ, πυρπόλησαν το λεωφορείο, ε- την κλούβα που λέμε, την οποία μπορείτε να δείτε στο πλάνο μας να καίγεται. Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάρουν κάποια πολύ άσχημη τροπή, καθώς –ε- υπάρχει πάρα πολύς κόσμος στην πλατεία και αναμένεται να γίνει περισσότερος όταν θα φτάσει εδώ η πορεία των φοιτητών η οποία πρέπει να ξεκινά αυτήν την ώρα απ’ το Πανεπιστήμιο.»

«Τους περίμενες τόσους πολλούς;»
«Να σου πω την αλήθεια, όχι.»
«Αυτός ο λαός δεν θα πάψει ποτέ να με εκπλήσσει…. Προμηθέας και κουραφέξαλα! Αυτά είναι μοντέλα για κοινωνίες τυπικές και προβλέψιμες. Μ’ αρέσει η σιγουριά του μεγάλου: ο Έλληνας ξεσηκώνεται μόνο αν τον πονέσει η τσέπη του. Σε ζητήματα τάξης είναι, λέει, συντηρητικός έως χλιαρός. Εγώ βλέπω ένα καζάνι που βράζει.»
«Κοίτα, στο είπα κι άλλη φορά. Ο Προμηθέας δεν είναι απλά ένα μοντέλο, είναι ένα φόβητρο. Με την ψυχροπολεμική έννοια. Κάτι σαν τους εξοπλισμούς.»
«Αμερικάνικες πίπες. Εσύ, λογικό είναι να τις υπερασπίζεσαι γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Είσαι ο καθ’ ύλην αρμόδιος
«Εννοείς… αναρμόδιος.»
«Πες το ψέματα! Εκεί καταλήξαμε. Ένα υπουργικό συμβούλιο αναρμοδίων. Εσύ ο αναρμόδιος της ασφάλειας, εγώ ο αναρμόδιος της παιδείας, ο χοντρός αναρμόδιος των οικονομικών. Κι από πάνω…. ο γενικός αναρμόδιος!»
«Κόφτο γιατί θα με πιάσουν τα κλάματα.»
«Η Ελλαδίτσα, βλέπεις, έχει το σωστό μέγεθος. Για πειραματόζωο. Είμαστε το χάμστερ του δυτικού κόσμου. Ακριβώς όπως με τα εργασιακά. Κι ό,τι ακριβώς πήραμε τότε, το ίδιο θα πάρουμε και τώρα.»
«Σεμνά. Μας βλέπουν. Λέγε ό,τι θες αλλά μη δείχνεις.»
«Μάλιστα. Ένα αρχίδι.»
«Τι αρχίδι;»
«Θα πάρουμε. Μη σου πω και όλη την αγία τριάδα. Τι ειν’ αυτό; Το κινητό σου χτυπάει;»

«Πού είσαι ρε μαλάκα Γιάννη, γιατί μου το κάνεις αυτό; Έξω απ’ τα έβερεστ δεν είπαμε; Πού πήγες ρε μαλακισμένο; Και δεν παίρνει και τηλέφωνο! Αφού ξέρει ότι δεν έχω κάρτα. Δεν έφτανε ο καπνός απ’ τα σκουπίδια, μας πνίξαν και στα χημικά οι γαμιόληδες. Άντε να γνωρίσεις άνθρωπο με τις κουκούλες και τα μαντίλια χωρίς να βλέπεις. Σιγά ρε κολλητέ, δεν είμαι μπατσόνι, κουλάρισε. Ένα παλικάρι ψάχνω, με κόκκινη μπλούζα, στο ύψος σου. Δίκιο έχεις ρε μαν, αλλά πού να πάω; Μας έχουν στριμώξει σαν τα ποντίκια. Τι είναι από κει ρε δικέ μου; -στάσου, έρχομαι κι εγώ. Μόνο μη μας κλείσουν στη στοά γιατί την πουτσίσαμε. Κοίτα ρε, έχουν βάλει μια γυναίκα στη μέση! Πίσω ρε πούστηδες, γαμώ το στρουμφοχωριό σας, πίσω ρε κωλόμπατσοι! Τι βαράτε ρε μαλάκες, ξεκωλιάρες μπατσίνες, άρπα τη ρε μουνί, σε γάμισα ρε αρχίδι, σκατόμπατσε, αν μπορείς πιάσε με μωρή αδερφάρα……….. γαμήθηκα στο βήχα ο μαλάκας.»

«Άκουσε, Θέμη. Σου ξαναλέω, εικόνα από δω μέσα δεν έχω. Σίγουρα ξέρεις καλύτερα………. Αυτά τα βλέπω. Και τα τεντωμένα σκοινιά και τα εκτός ελέγχου και τα ξένα δίκτυα και όλα. Μην ανησυχείς, αυτά τα βλέπουν όλοι. Όμως, έτσι και γίνει η στραβή, κανείς δεν θα σου αναγνωρίσει τίποτα……… Τα πλιάτσικα είναι μες στο παιχνίδι, αλλά κάνε κι εσύ κάτι. Μέσα σε δυο χρόνια σου διπλασίασα το δυναμικό, ο χοντρός μ’ έχει γαμήσει στη γκρίνια, το ίδιο κι ο πόντιος………Ε, γάμησέ με λοιπόν, τι άλλο θέλεις να σου πω;…….. Στην τελική, στο ξαναλέω, η ευθύνη είναι δική σου, εσύ είσαι ο στρατηγός, εγώ είμαι ένας γραφειοκράτης των μετόπισθεν, σήμερα είμαι-αύριο δεν είμαι, κάνε ό,τι σε φωτίσουν…ό,τι σε φωτίσει ο Θεός. Πρέπει να μπω στην αίθουσα, σε κλείνω…….. Τι να στηρίξω;…….. Θέμη, θα στο πω όσο πιο καθαρά μπορώ. Δεν! Θέλω! Να ξέρω! Με κατάλαβες τώρα; Δεν, θέλω! Και, πού ’σαι; Αυτό το τηλεφώνημα δεν έγινε ποτέ. Με εννοείς; Ποτέ!»

«Μίλησες με το κοντρόλ; Τι είπαν;»
«Μόλις είσαι έτοιμη.»
«Γεννήθηκα έτοιμη. Πώς είμαι;»
«Θεά. Κάμερα έτοιμη; Κοντινό και άνοιξε. Σε δύο, ένα…»
«Περίμενε! Τι γίνεται εκεί; Κάτι γίνεται.»
«Πού;»
«Πίσω απ’ το φανάρι. Βλέπεις; Οι αναρχικοί τρέχουν χωρίς να τους κυνηγάνε.»
«Δεν είναι αναρχικοί αυτοί.»
«Χέσε με. Τι κάνουν οι μπάτσοι; Ζουμάρισε. Υπάρχει κάποιος τραυματίας;»
«Ένας άντρας των ματ. Το γράφω.»
«Γράφε. Και δώστε άκυρο μέχρι να δούμε τι έγινε.»

«Τη βρήκες τη μικρή;………. Κι εγώ τι να κάνω από εδώ που είμαι;……… Ναι, το άκουσα. Δεν ξέρω αν ευσταθεί. Για την ώρα είναι απλώς……. Στεφανία, ηρέμησε σε παρακαλώ, δεν βγαίνει τίποτα με τις υστερίες……… Τι εννοείς την δείχνει η τηλεόραση

«Βλέπουμε εδώ την κοπέλα αιμόφυρτη, να μεταφέρεται στα χέρια από κάποιον –ε- φοιτητή προς το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, όπου όμως υπάρχει συγκεντρωμένος πάρα πολύς κόσμος και δεν είναι εύκολο να περάσει. Φαίνεται ότι η νεαρή, φοιτήτρια προφανώς, δέχτηκε κάποια πέτρα ή κάποιο χτύπημα από κλομπ και, δυστυχώς, αυτή την ώρα είναι πρακτικά –ε- αδύνατη η μεταφορά της στο χώρο του μετρό, όπου λειτουργεί το αυτοσχέδιο ιατρείο…»

«Τι θα πει δεν έχεις πρόσβαση στο διάζωμα; Η κόρη μου είναι τραυματισμένη –χρειάζεται βοήθεια…….. Δεν μπορεί κάποιο ασθενοφόρο;……..Καταλαβαίνω ότι έχεις πολλά στο……… Πριν από λίγο, στο Γιου νομίζω. Ήταν μες στα αίματα, μπορεί να χρειάζεται επειγόντως……. Πόσοι; Τι λες ρε μαλάκα, πόλεμο έχουμε;………….. Τι να προσέχω και να ηρεμήσω, αφού…….. Θέμη;……. Θέμη;………Ασ’ τις πουστιές ξεφτιλισμένε κωλοκρητικέ! Σε ποιον κλείνεις το τηλέφωνο ρε καργιόλη;…….. Σκατά.»

«Δημήτρη, δυστυχώς τα πράγματα έχουν πλέον ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Δεν ξέρω αν έχετε κάποια άλλη ενημέρωση, αλλά εδώ η φήμη που κυκλοφορεί είναι πως ο άνδρας των ματ που δείξαμε προηγουμένως είναι –ε- νεκρός. Αυτό φαίνεται πως έχει εξαγριώσει τους συναδέλφους του, οι οποίοι βαράνε, μπορούμε να πούμε –ε- στο ψαχνό και αδιακρίτως προς κάθε κατεύθυνση. Υπάρχει βέβαια πάρα πολύς κόσμος μπροστά στη βουλή –λέγαμε και νωρίτερα πως είναι μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έχουμε δει εδώ τα τελευταία χρόνια. Οι μάχες μαίνονται στους δρόμους γύρω από την πλατεία Συντάγματος και κυρίως στην Καραγιώργη Σερβίας και τη Σταδίου. Είναι αδύνατον να πλησιάσουμε χωρίς να κινδυνέψει η σωματική μας ακεραιότητα κι ο εξοπλισμός μας. Είδαμε –ε-και είδατε όλοι συναδέλφους να προπηλακίζονται βάναυσα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που μεταφέρθηκαν με λιποθυμικά επεισόδια ή σοβαρά –ε- αναπνευστικά προβλήματα. Όλα άρχισαν πριν από μισή ώρα περίπου, όταν η κεφαλή της μεγάλης πορείας των φοιτητών εμφανίστηκε στην αρχή της οδού Πανεπιστημίου. Ομάδες νεαρών κουκουλοφόρων που ακολουθούσαν από απόσταση άρχισαν –ε- να επιτίθενται και να προκαλούν τους άνδρες των ματ, επιδιδόμενοι στο γνωστό ανταρτοπόλεμο με βόμβες μολότοφ, πέτρες και μάρμαρα. Οι αστυνομικοί απαντούσαν με ρίψεις χημικών, τις οποίες ακολούθησε κυνηγητό και μάχες σώμα με σώμα. Κάποια στιγμή είδαμε έναν άνδρα των ματ να πέφτει χτυπημένος, ε-από μαχαίρι όπως μάθαμε αργότερα. Ο άτυχος άνδρας διακομίστηκε στο νοσοκομείο όπου σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες υπέκυψε στο τραύμα του. Οι συμπλοκές γενικεύτηκαν και είδαμε κάποια στιγμή νεαρούς φοιτητές να λογομαχούν, ακόμα και να συμπλέκονται με τους κουκουλοφόρους αλλά και με αστυνομικούς. Μια νεαρή κοπέλα…»

«Φέρε μου τον Παναγιώτου στο γραφείο μου. Τώρα! Χτες!…………Πούστη Γεωργακάκη, θα μου το πληρώσεις ακριβά….…… Κώστα, να σου πω ένα λεπτό. Κάλυψέ με σε παρακαλώ στο συμβούλιο. Πάω τουαλέτα. Δεν ξέρω τι έχω πάθει…..απ’ το άγχος θα είναι. Το ξέρω ότι το δικό μου σχέδιο συζητάμε εδώ, αλλά τι να κάνω; Θα ’ρθω όσο πιο γρήγορα –με συγχωρείς τώρα………. Τι κάνει τόση ώρα, πόσο θέλουνε για να τον βρούνε τον κωλόμπατσο;……….. Έλα ρε Παναγιώτου. Επείγον κι εμπιστευτικό: πρέπει να με βγάλεις έξω για λίγο χωρίς να πέσουν τα κανάλια πάνω μου. Θέλω φόρμα με κουκούλα, σκούφο, ό,τι βρεις. Κι ένα κασκόλ ή μαντήλι. Σε πόσο; Δύο λεπτά; Ένα;….Μπράβο αγόρι μου –σε δέκα λεπτά στην πλαϊνή είσοδο……. Αχ, βρε Ελπιδάκι με τους έρωτές σου! Ήταν ανάγκη να μου μοιάσεις και σ’ αυτό;»