Ποιον απ’ όλους;
Εκείνον που είχαμε δει τις προάλλες στο σούπερ-μάρκετ. Με το σκουλαρίκι.
Τον Αλεξόπουλο;
Νομίζω. Τον μαθηματικό.
Τον Αλεξόπουλο. Τι είπε;
Τι να πει; Τα μάσαγε. Προσπαθεί, αλλά δεν προσπαθεί. Προσέχει, αλλά δεν προσέχει. Πολλές απουσίες… Διαγώνισμα δεν μου έγραψε…
…
Δεν έχεις να πεις τίποτα;
Τι να πω;
Τι να πεις; Ξέρω γω τι να πεις; Τι κάνεις στη ζωή σου. Να με κοιτάξεις στα μάτια μια φορά και να …να… ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ!
Μη φωνάζεις, σ’ ακούω.
Μ’ ακούς και χορεύεις. Σταμάτα να κουνιέσαι και κοίταξέ με. Τι είσαι και κουνιέσαι…
Κουνιστός.
Τι πράμα;
Κουνιστός! Έτσι δεν είπες την άλλη φορά; Έτσι δεν τους λέγανε στην εποχή σου;
Ποιους;… Δεν πάμε καλά, δεν πάμε καλά. ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΥ! …Σου μιλάω γαμώ την… σταμάτα να κουνιέσαι και να κοιτάς αλλού. Έλα δω ρε γαμώτο, μη με κάνεις να παραφέρομαι. Έλα δω, βγάλε αυτό το πράγμα απ’ τ’ αυτί σου.
Σταμάτα ρε, τι τραβάς; ΤΙ ΤΡΑΒΑΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ;
Έλα μπράβο… Βλέπεις… Αφού μπορούμε να ‘μαστε φίλοι.
Άσε με ήσυχο.
Έχεις ό,τι θέλεις. Έχετε ό,τι θέλετε, ποιο είναι το πρόβλημά σας. Εγώ…
Εσύ…
Με ειρωνεύεσαι;
…
Με ειρωνεύεσαι.
…
Ειρωνευτείς δεν ειρωνευτείς, αγόρι μου, εγώ ότι είχα να πετύχω στη ζωή μου, το πέτυχα κι αυτό δεν αλλάζει. Χάρη σ’ αυτό έχετε και τρώτε και πίνετε και γυρνάτε στις καφετέριες και μιλάτε στα κινητά και στα φέισμπουκ και ειρωνεύεστε κι από πάνω…
…
Έχω άδικο;
Τι θέλεις να σου πω;
Να μου πεις αν έχω άδικο.
Όχι, δεν έχεις.
Δεν έχω;
Ε, όχι λέμε!
Τι δεν έχω; Δίκιο ή άδικο;
Ε;
Άκουσες τίποτα απ’ όσα είπα;
Φυσικά και άκουσα. Εσύ πέτυχες στη ζωή σου… κι έχεις λεφτά και μας τα παρέχεις όλα. Ήξερες να βάζεις στόχους, όπως ο πατέρας σου και γι αυτό πετύχατε και οι δύο και φτιάξατε την επιχείρηση με τα κρέατα κι αν έχουμε μυαλό μέσα στο κεφάλι μας, εγώ κι ο αδερφός μου, θα μάθουμε πέντε γράμματα να τη συνεχίσουμε και να τη μεγαλώσουμε. Τα ‘χω ακούσει πολλές φορές, τα ‘χω μάθει απέξω. Μόνο που ο Χάρης έχει λίγο μυαλό, έκανε ό,τι έκανε, και τις κοπάνες και τα γκομενιλίκια, άκουσε τα βρισίδια του κι έστρωσε και τώρα σπουδάζει, ενώ εγώ λέω να παραμείνω άχρηστος…
Δεν… Άχρηστος; Ποιος είπε ότι είσαι άχρηστος;
Ποιος αλήθεια;
Είπα εγώ πως είσαι άχρηστος; …. Κι αν το ‘πα θα το ‘πα στα νεύρα μου απάνω. Εσύ το πήρες κατάκαρδα;
…
Δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι το εννοούσα… Και εν πάση περιπτώσει, τι θέλεις τώρα; Να σου ζητήσω συγγνώμη; … Ε; Αν θέλεις…
Όχι.
Τι όχι;
Δεν θέλω συγγνώμες.
Κοίταξε να δεις… αν υπάρχει κάτι άλλο που θέλεις… εγώ, ξέρεις.
…
Τι με κοιτάς; Ό,τι ζητήσατε μέχρι τώρα δεν το είχατε; Τελευταία τάξη είναι γαμώ την πουτάνα μου, κάνε μια προσπάθεια. Νομίζεις δεν ξέρω τι ζόρια τραβάτε; Δεν τα ξέρω; Και το στριμοκώλιασμα με τα μαθήματα και τα διαβάσματα, και το αίμα που βράζει και θες να τα παρατήσεις όλα, και τους καθηγητές που στη σπάνε πολλές φορές, τα ‘χω περάσει κι εγώ και ξέρω. Όμως πρέπει να ‘χεις στόχους, παιδί μου. Να ‘χεις κάτι να περιμένεις και να γουστάρεις, να το φαντάζεσαι και να παίρνεις δύναμη. Γι αυτό σου λέω, πέρνα εσύ στο Πανεπιστήμιο και ζήτα μου ό,τι θέλεις…
Μην τάζεις, πατέρα. Μη βιάζεσαι να υποσχεθείς…
Γιατί ρε μπαγάσα, τι έχεις στο μυαλό σου; Έλα δω ρε… έλα σου λέω.
Πατέρα… άστο καλύτερα, άκου που σου λέω.
Κοίτα τον, τον… θέλει παρακάλια. Τι, να βάλω τη μάνα σου να σε ψαρέψει, όπως όταν είσαστε μικρά που ‘κανα μετά τον Αη Βασίλη; Σ’ απογοήτευσα ποτέ; Ε; Πες μου! Τώρα όμως μεγάλωσες, ρε μπαγάσα, κοντεύεις να με περάσεις στο μπόι, πες μου λοιπόν αντρίκια, τι θέλεις κι εγώ θα κάνω ό,τι περνά απ’ το χέρι μου. Φτάνει να μη μ’ απογοητεύσεις κι εσύ… Τι είναι; Αυτοκίνητο;
Όχι, ρε πατέρα, ασ’ το σου λέω…
Τι άστο και άστο, αντρίκια είπαμε, τι είναι; Τζιπ, εξωλέμβιο τι; Μπας κι έχεις κάνει τίποτα, μπας και χρωστάς λεφτά; Δημήτρη, κοίταξέ με… Αν δε βοηθήσει ο γέρος σου, τότε ποιος…;
Δεν μπορεί να βοηθήσει ο γέρος μου, το καταλαβαίνεις; Ούτε αυτός ούτε κανένας. Δεν μπορείς να μου αγοράσεις αυτό που θέλω, δεν μπορείς να τ’ αγοράζεις όλα… Και το πιο αστείο, ξέρεις, είναι ότι το είχες -αυτό που θέλω περισσότερο από κάθε τι το είχες κάποτε στα χέρια σου, αλλά δεν ήταν… δεν ήταν στους στόχους σου…
Τι λες τώρα;
Τον κόσμο θέλω, πατέρα, μπορείς να μου αγοράσεις τον κόσμο; Όχι. Ούτε και να τον φέρεις πίσω μπορείς. Κείνον τον κόσμο που σου χάρισε ο δικός σου πατέρας, κείνον τον κόσμο που τόσο μας έχεις παινέψει: στα δικά μου τα χρόνια και στα δικά μου τα χρόνια! Πού είναι κείνος ο κόσμος λοιπόν; Αφού ήτανε τόσο καλύτερος από τούτον εδώ, γιατί δεν μας τον φύλαξες… λίγο, ένα τόσο δα, να ‘χουμε κάτι να φανταζόμαστε και να παίρνουμε δύναμη, πατέρα, κάτι να περιμένουμε και να γουστάρουμε… κάτι όμορφο ρε πατέρα… όχι αυτά τα χάλια…. Όχι αυτά τα σκατά…
