-Γύρω στις εννιά. Ετοιμάσου.
-Από τώρα; Αφού ξέρεις, όταν λέει η φιλενάδα σου εννιά σημαίνει καλές έντεκα.
-Η φιλενάδα μου;;
-Ε, τι να πω, η φιλενάδα μας; Η Καίτη, τέλος πάντων. Φιλενάδες δεν είστε;
-Όρεξη έχεις μου φαίνεται...
-Καλά εντάξει, πάλι θα μου πεις για...
-Ε, ναι, πάλι θα σου πω. Το ξέρεις το πρόβλημά μου.
-Έλα μωρέ. Αφού είναι καλά παιδιά. Και ταιριάζουμε. Θα πιούμε το κρασάκι μας, θα παίξουμε τη μπιρίμπα μας...
-Θα φλομώσουμε το σπίτι στο...
-Ωχ, μην αρχίζεις! Θ' ανοίξουμε λιγάκι το παράθυρο. Δεν είναι πια και τόσο τρομερό για ένα βράδυ.
-Για μένα, είναι. Ξέρεις πως έχω πρόβλημα. Κι όχι τίποτ' άλλο, σε παρασέρνουν και σένα και θα το ξαναρχίσεις, τόσο αγώνα που έκανες για να το κόψεις!
-Μη σε νοιάζει για μένα μωρό μου, ο άντρας σου είναι βράχος. Πού στο διάολο... Το μυστικό είναι να το ελέγχεις. Κι αν κάνεις και κανένα μια στις τόσες δεν έγινε και τίποτα. Μια απόλαυση είναι. Να τα κόψουμε όλα δηλαδή; Γαμώτο μου, πού τους βάζω τους αναπτήρες; Έχεις φωτιά;
-Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Απόλαυση-ξεαπόλαυση, η βρώμα είναι βρώμα. Κι ύστερα, τι απόλαυση είναι αυτή, όλη την ώρα με την μαλακία στο στόμα; Να κάνεις ένα με το ποτό σου, πάει στο διάολο. Αλλά να κουβαλάς πακέτο... είναι μαλακία. Συγγνώμη, αλλά είναι μαλακία. Χλάτσα-χλούτσα όλη την ώρα!
-Σου είπα: το παν είναι να το ελέγχεις. Και για τη βρώμα μη σε νοιάζει, θα τους πάρω να βγούμε στη βεράντα.
-Να βγείτε να γίνετε αρχαίοι, σας χρειάζεται! Κι εγώ να βάλω ένα μανταλάκι στη μύτη, να μη μυρίζω τα χνώτα σας. Νομίζεις ότι τα ξέχασα; Που πήγαινες να με φιλήσεις και μου 'ρχόταν εμετός; Άσε πια εκείνα τα ρούχα. Να πλένω-να πλένω και να μην ξεβρωμίζουν...
-Ε, αυτό είναι δικό σου κόλλημα. Κανείς άλλος δεν έχει πρόβλημα με τα ρούχα.
-Ναι, βγάλε με και προβληματική από πάνω. Πες με πάλι υστερική!
-Σσστ! Κάτι ακούω. Νομίζω πως ήρθανε... Όχι, ο διπλανός είναι.
-Να σου πω... Πώς σου φαίνομαι;
-Τι; Α... εεε...
-Καλέ αυτός έμεινε κάγκελο! Τόσο χάλια είμαι;
-Μωρέ, κούκλα είσαι... Αλλά αυτό το... Πότε το πήρες αυτό;
-Χτες. Δεν είναι καλό; Πίστευα πως θα σ' αρέσει.
-Μ' αρέσει... Αλλά μες στο σπίτι; Θα λέει η Καίτη ότι προσπαθείς να καυλώσεις τον άντρα της.
-Τι λες! Τόσο σέξυ είμαι; Εσύ δηλαδή τώρα... για να δω...
-Ε, σταμάτα!
-Γιατί μωρό μου, αφού σε βρίσκω ντούρο... Να σου πω, κοίτα αυτό το φερμουάρ, κάνεις μια έτσι και...
-Χριστέ μου! Ω, ρε μάνα μου!!!
-Δεν μου λες, άλλο από Χριστούς και μανάδες έχει το ρεπερτόριο;
-Μα... ωχ, τι να πω; Έχω μείνει άφωνος. Μωρρρό μου!
-Βλέπεις τι έχανες τόσον καιρό με τη βρώμα;
-Ποια βρώμα;
-Τη βρώμα και τη δυσωδία! Άκου να σου πω... σ' αρέσει αυτό που πιάνεις, ε; Ωραία, πάρε όμως τώρα τα χέρια σου γιατί ανεβαίνουν. Ωχ, έφτασαν, μαζέψου!
-Πούστη μου!
-Βρε καλώς τα παιδιά! Τι κάνεις Καίτη; Αργύρη;
-Τι γίνεται ρε παιδιά; Τι κουβαλήσατε πάλι;
-Αγάπη μου, απ' τη Χαρά, το συνηθισμένο. Είναι στρωμένο το τραπέζι; Ετοιμαστείτε να σας πατήσουμε.
-Καθίστε. Τώρα θα στρώσουμε...
-Κάτι καλό μυρίζει!
-Ωχ, οι πίτσες! Τρέχω!
-Τι κάνατε πάλι ρε παιδιά; Ένα κρασί δεν είπαμε;
-Ε, και κάτι να το συνοδέψουμε... Να σου πω, Αργύρη...
-Έλα.
-Αν είναι για το άλλο... αν θέλουμε να μασήσουμε, λέω, πάμε έξω στη βεράντα. Ξέρεις, τη Γιωργία την ενοχλεί...
-Ποιο πράμα; Α, τι, το μάσημα λες; Τώωωρα! Καλά, από πότε έχουμε να βρεθούμε; Το χουμε κομμένο δυο μήνες.
-Τι λες; Μπράβο ρε παιδιά!
-Τι ακούω, κόψατε το μάσημα;
-Ε, ναι, καιρός ήτανε... Παστουρμάς, τέλος! Μαχαίρι, μιλάμε.
-Έλα ρε, μπράβο! Εδώ που τα λέμε, μια απόφαση είναι. Πήρατε τσίχλες ή...
-Όχι μωρέ, τι τσίχλες και μαλακίες, είπαμε θα το κόψουμε και το κόψαμε!
-Ε, πώς, δεν είναι εύκολο πράμα! Άλλοι προσπαθούνε χρόνια... Όπως και να το κάνεις, είναι εξάρτηση. Κι αυτά που λένε ότι βάζουνε μέσα... για να εθίζεσαι...
-Μωρέ, όταν έκανα εγώ το τεστ κοπώσεως... Και είδα και τις εξετάσεις... Οι αρτηρίες, ρε μαλάκα, ενενηντατόσο τοις εκατό φραγμένες. Αυτό το πράγμα είναι σκέτη χοληστερίνη! Το κοψα και βρήκα την υγειά μου, ανάσανα. Ασε η τσέπη!
-Και η βρώμα...
-Η βρώμα; Ποια βρώμα;
-Άσε μας ρε Γιωργία με τη βρώμα!Έτσι είναι οι απολαύσεις... Και τζατζίκι να φας, βρωμάς!
-Ε, να φας, αλλά όχι όλη την ώρα! Στους δρόμους, στις καφετέριες, στις τράπεζες, ο παστουρμάς, χλάτσα-χλούτσα, χλάτσα-χλούτσα... Στις εφορίες...
-Ναι, οι εφορίες μας μάραναν! Τα παιδιά, σου λέει το κόψανε. Τέρμα! Να πιούμε να το γιορτάσουμε. Φέρε ρε αγάπη μου το κρασί.
-Ναι, Γιωργία... και κανένα τασάκι.
-Ωχ, με συγχωρείτε ρε παιδιά. Το πήρα να το αδειάσω. Ορίστε.
-Μπα τι βλέπω, πουράκι;
-Ε, ή κάνουμε ή δεν κάνουμε! Της Καίτης δεν της αρέσει, είναι λέει βαρύ. Πάρε να δοκιμάσεις. Πάρε κι εσύ, Γιωργία... Ποιος κάνει φύλλα;
-Φχαριστώ Αργύρη, εγώ το στριφτό δεν το αλλάζω.
-Ρε συ, Αργύρη! Ωραίο πράμα ρε! Αλλά θα κοστίζει...
-Δε βαριέσαι, φίλε. Μια απόλαυση είναι. Μας έχουνε βάλει στο λούκι και τρέχουμε. Να τα κόψουμε όλα δηλαδή; Ανακάτεψα, θα κόψεις; Ε, καλά δεν λέω; Μια απόλαυση μας έμεινε -κόψε Γιωργία- να την κόψουμε κι αυτή;
