α και ν’ αλλάζαν λέει ετούτα τα βουνά
στη θέση τους να εμφανίζονταν
μια πεδιάδα
στη μέση εμείς
αγροί ωραίοι στάχια κίτρινα νερά
πλατάνια στον ίσκιο τους
εσύ εγώ κι ίσως
μια θάλασσα στο βάθος υγρή
γαλήνη απέραντη
τι ευτυχία
αξίζει στ’ αλήθεια μου λες
τόσους αγώνες
όλοι μαζί να φωνάξουμε
όχι έναν ψίθυρο γλυκό ένα τρέμισμα
σα να μιλούσαμε σε φίλο ή σύντροφο όχι
με πάθος πρέπει κι οργή
με φλόγα και παλμό και μένος ασίγαστο
να γκρεμιστούνε όλα τα βουνά
να πάρει τη θέση τους
η πεδιάδα
μα προσοχή
τόσο μόνο
όχι παραπάνω βία
όχι παραπάνω ένταση ή ορμή γιατί
ας μην ξεχνάμε
πάνω στα βουνά είναι τα σπίτια μας
γιατί
είναι τα σπίτια μας απάνω στα βουνά
πάνω σ’ ετούτα τα βουνά
είναι τα σπίτια μας
εικόνα από εδώ
