Ι. σε παλιό συμπολεμιστή
ti einai poihsh? με ρώτησε
ένας που χειρονομεί
μοναχός του
έχω μια τρύπα στο γόνατο
δυο λάμες στο γοφό από πτώση
παιδιά
καταθέσεις
ομόλογα
εργοδότη
ύστερα στραφηκε
στο χέρι του άστραφτε οργισμένη
μια πέτρα
αυτό
μου λέει
ειναι το ποίημα
κι εγώ
τινάζω την τελευταία του λέξη
μια καταιγίδα σωριάστηκε -ti perimeneis?
(τι περιμένω στ' αλήθεια;)
κεφάλια γλάρων
(τούτη η οικτρή μεταφορά)
μες απ' το χώμα πετάγονται
(μου μοιάζει με συμβιβασμό διαδίκων)
λίγο πιο κάτω
ποιο μάρμαρο αναρωτήθηκα
κι η νύχτα μαινόταν ήδη
αρμόζει στην ποίηση
σύντροφε λεγεωνάριε βρωμερέ
αδερφέ μου?
ΙΙ. η διακοπείσα συνδιάλεξη
στεκόμουν και κοίταζα τη ροδιά χωρίς να μπορώ τη ροδιά να μη σκέφτομαι (α, ναι, και το κοράκι που φτεροκοπά και που ακόμα δεν έμαθα να τ' ονομάζω)
πώς μου ζητάς
ό,τι έχω νιώσει
ό,τι έχεις νιώσει
ό,τι αγαπήσαμε
όλα δια μιας να διαγράψω
προς χάρην ποιας ιδίας φωνής
κι αν υποθέσουμε ακόμα πως όλο αυτό δεν ήταν παρά μία πρόφαση
για δεκαπέντε λεπτών δημοσιότητας
τις υποκλίσεις
πάλι και πάλι
ο κύκλος τέσσερα φωνήεντα τρόμο
θα 'κλεινε μέσα του
όπως η μέρα το σκοτάδι που τη θρέφει
tote, loipon, se ti xrhsimeyei h poihsh?
θα σηκωθεί να ρωτήσει κι εγώ
κι εσύ
κι η ροδιά και το πουλί
κι ο κύκλος με τα τέσσερα φωνήεντα
θα 'ναι ένα τραύμα -εκ νέου- σε αναμονή
μια συνδιάλεξη βίαια διακοπείσα
ΙΙΙ. ...πεθαίνουν και μόνοι τους
εδώ s' ετούτην
φωνές
έρημο
την
οι
pου
ακούς
δεν
ανήκουν
τα
λόγια
εκκλήσεις
οι
ta
σ' εμένα
αινίγματα
ή
δεν
σ' αυτούς
κατοχυρώνονται
anhkoun
κι ούτε
απευ8ύνονται
σε
ποτέ
κανέναν και
τπτ
λέγονται
ειλικρινά
απ' όσα
σου
δεn
λέω
για
λέγεται nα
ειπωθei
εικόνες: ν.εγγονόπουλος, αυτοπροσωπογραφία και s.dali, poesie d' amerique
