σημαίνουσα γραμματική

μια μέρα το χρόνο
μιλά στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο
τη μοναξιά τη γενική επικαλούμενος την απόλυτο
αμεριμνησία
κάθε ανώμαλο τύπο κάθε απρόσεκτο ολίσθημα ανασυντάσσοντας
της λογικής
κάθε αναγραμματισμό αποποιούμενος
της οδύνης

εκεί
το είδωλό του αίφνης αντισφαιρίζοντας
ανεβαίνει επιθετικά στον καθρέφτη
κι απ' τη μικρή τη χαραμάδα ακτινίζεται
σ' έναν κόσμο αμφίπλευρα φωτισμένο
όμως ποιος
με συνδέσμους κρυφούς και προθέσεις
αγνές προσεγγίζει φαντάσματα;
με φωνή παθητική ποιος τολμά
ν' απαγγέλει ονόματα
τα πρόσωπα όλα διά μιας παραθέτοντας
του ενικού του;

Francis Piccabia, I see again in memory my dear Udnie (1914)