γαλήνη

χλωμό τις νύχτες του γενάρη
σαν τους σταυρούς και το φεγγάρι
μ' ένα χαμόγελο ξυράφι
βλέπει ν' απλώνονται οι τάφοι

μες στη γαλήνη που τους ζώνει
σαν μαγεμένοι απ' το τριζόνι
θύματα ενός μοιραίου λάθους
ή κάποιου απελπισμένου πάθους

ρουφάν τα μύρα του χειμώνα
του κόσμου τη σειρήνα εικόνα
κι η νύχτα μοιάζει να δακρίζει
σε λίγο ντρέπεται ροδίζει

ντυμένοι στης αυγής το χνούδι
ξυπνούν και πιάνουν το τραγούδι
μοιάζει λυγμός μοιάζει φοβέρα
μοιάζει με σφύριγμα τ' αγέρα

καθώς γλυστρά καθώς χορεύει
τα κυπαρίσσια ανασαλεύει
...κι εκεί ψηλά στη μοναξιά τους
με τους σταυρούς μες στη σκιά τους

σαν ξίφη αναίτια γυμνωμένα
τα κυπαρίσσια σα θλιμμένα
γι αυτόν τον άχαρό τους ρόλο
κεντάνε τ' ουρανού το θόλο

16/11/1985

αφιερωμένο στον Ιωάννη Ν. Κυριαζή