Τι ερώτηση είναι αυτή;
Ερώτηση.
Δεν στο λένε τα μάτια μου, που ξαστερώνουν όταν σε κοιτώ και συννεφιάζουν όταν κοιτάς το ρολόι και λες θα φύγεις; Δεν στο λένε τα χείλη μου, όταν ματώνουν πάνω στα δικά σου;
Μου το λένε. Και τα μάτια σου και τα χείλη σου και τα υπέροχα λόγια που μου ψιθυρίζεις.. Είσαι ποιητής Ρομέο! -έλα, μην κοκκινίζεις.
Κοκκινίζω από την έξαψη, να πιάσε την καρδιά μου.
Παναγιά των ξελογιασμένων! Πώς κάνει έτσι μωρό μου, για μένα χτυπάει έτσι σαν τρελή; Α-πίστευτο..!
Βλέπεις, που αμφιβάλεις;
Δεν αμφιβάλω, αγόρι μου, δεν είναι αυτό.
Τότε τι είναι, πες μου!
Να, μωρό μου, τόσον καιρό που, να εδώ, που με ξεμοναχιάζεις..
Είναι η δεύτερη φορά.
Τι;
Που σε ..ξεμοναχιάζω. Η δεύτερη φορά είναι. Κι άλλες δυο που ήμασταν με κόσμο, τέσσερις.
Αγόρι μου, ποιες.. Καλέ τι λες, δυο χρονιές στο σχολείο..
Άσε το σχολείο, εκεί ούτε που με κοίταζες.
Βλάκα! Έλιωνα για σένα. Βλάκα!
Ψεύτρα!
Ψεύτης είσαι εσύ, κρετίνε.. απαίσιεε..
…. …. Κλαις; Ματάκια μου.., σε πειράζω, συγχώραμε μωρό μου, μη, μη μην το κάνεις αυτό δεν το αντέχω, είμαι απαίσιος στ’ αλήθεια, θα σκοτωθώ, θ’ ακρωτηριαστώ, να κοίτα, παίρνω το νυχοκόπτη, θα τό ‘χεις βάρος, θα..μη με χτυπάς, μη, ωχ, σταμάτα, γέλασες, σε είδα..
Βρωμιάρη..
Πες μου γλυκόλογα.
Μαλακισμένε, πούστη, ξεκωλιάρη.. που σ’ ερωτεύτηκα η μαλάκω..
Ναι, πες μου κι άλλα, άναψέ με!
Άναψέ μμε, άναψέ μμε, σιγά να μην καείς..
Ααα..
Που ένα έτσι δεν έχεις κάνει το κουλό σου, δυο μέρες εδω μέσα που σου τρίβομαι.
Ώστε, αυτό ήταν!
Αυτό ήταν.., ναι, αυτό ήταν, φχαριστήθηκες τώρα που με κάνεις και φαίνομαι πουτάνα; Δεν με σέβεσαι καθόλου.
Μα εγώ μωρό μου, επειδή σε σέβομαι..
Με σέβεσαι, ναι, ούτε που νοιάζεσαι! Να πας να τα πεις τώρα στον φίλο σου τον Τοιούτιο να γελάτε..
Τζουλιέτα!
.. Τι;
…. ….
Μου θύμωσες; Πες μου πως δεν μου θύμωσες..
Σου θύμωσα. Δεν θέλω να μιλάς έτσι για το φίλο μου.
Αφού ξέρεις ότι τον συμπαθώ.. Σε πειράζω μωρό μου, μην είσαι τόσο μυγιάγγιχτος! Έλα τώρα..
…. ….μμμ, θα με σκάσεις, μμμ.. σιγά, κάνε λίγο πιο.. με πιέζεις
Τι; ..έχουμε νέα; Α, όχι, δεν θ’ αγιάσω εγώ εδώ μέσα..
Τζουλιέτα -ωχ- τι κάνεις μωρό μου;
Θέλω να δω πόσο τον έχεις!
Τζουλιέτα, τρελάθηκες; Δεν μιλάνε έτσι τα κορίτσια.
Όχι βέβαια, έχετε το μονοπώλιο.
Γαμώτο, είναι και δυνατή, άκουσέ με λίγο.. Πω, πω με κατάγδαρε.. Να, σ΄αγαπώ, σ’ αγαπώ, εντάξει; Περίμενε λίγο γιατί θα σκάσω. Περίμενε..
Ρομέο, τι έπαθες, έγινες κατακόκκινος. Στάσου, θ ‘ ανοίξω λίγο το παράθυρο. …. …. Ουφ, αέρα.. καλέ, δες λίγο στον καθρέφτη πως έχεις γίνει.. Παναγιά μου, αυτός θα μου μείνει -τι σού κανα αγόρι μου, η μαλάκω;
Τίποτα..δε μού ‘κανες.. Μια χαρά είμαι. Αν είναι να παλεύουμε, όμως, χρειαζόμαστε ένα ριγκ.
Να παλεύουμε αγόρι μου.. Να με βάλεις κάτω να με ξεσκίσεις.
Μπορείς να μη μιλάς έτσι;
Συγγνώμη. Να με γαμήσεις, εννούσα, να μου ανοίξεις τα.. μη, μη, σταματάω, σταματάω, …. …. μμμ ….μμμμ….φφ….μμμμ….φφιλάς πολύ ωραία γαμώτη μου. Αν είσαι και στ’ άλλα έτσι..
Λύσσα! Υποτίθεται ότι εγώ έπρεπε να τα λέω αυτά.
Δεν χρειάζεται να τα πεις. Ξέρω ότι τα σκέφτεσαι.
Βλέπεις; Εσείς μας βάζετε στο τριπάκι να σας αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ζώα.
Σ’ εμένα, δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα..
Καλά, καλά.. Ας έκανα εγώ πως σου την πέφτω έτσι ..και τι δεν θ’ άκουγα! Ο λιγούρης, ο μπήξας, ο δήξας, που για ποιά με πέρασε.. Έτσι σκέφτεστε..
Όχι όταν είμαστε ερωτευμένες..
Ομορφιά μου.. Μ’ αγαπάς στ’ αλήθεια λοιπόν..
Χριστέ μου, λυπήσου τον!
Να σου πω, έτσι όπως με κοίταζες μερικές φορές.. Αλλά έλεγα, αποκλείεται, αυτή έχει τόσους στα πόδια της. Έτσι τους κοιτάζει όλους, γουστάρει να τους ανάβει, να τρέχουνε πίσω της. Κι ο Μερκούτιο το ίδιο πίστευε.
Μπράβο ρε, ωραίοι είστε! Για πες μου κι άλλα. Ήμουνα η πόρνη του σχολείου, έτσι;
Έλα μωρό μου, μη χαλιέσαι.. Εγώ σε γούσταρα έτσι.. και.. ζήλευα. Ζήλευα όλους αυτούς που είχες.
Δηλαδή, πόσους είχα; Για πες μου να μάθω..
Ε, καλά, όλοι ξέρανε πως τα είχατε με τον Πάρη..
Τι; Μ’ αυτό το μαλάκα; Τρελάθηκες; Ποιος τα έλεγε αυτά;
Τζουλιέτα, με εκπλήσεις!
Μένω άφωνη. Καλά, με τον ..παπάρη; Αυτόν τον γλοιώδη που τά ‘ριχνε σε όλες;
Εμ, αυτοί έχουνε πέραση. Όλες τον θέλατε.
Είσαι άσχετος. Αν θες να ξέρεις, κάνα δυο φασούλες έκανα κι αυτές με κάτι μεγαλύτερους, στο σχολείο μόνο εσύ μου άρεσες. Και μια σχέση που δεν κράτησε ούτε μήνα, μ’ εκείνο τον κοιμισμένο τον..
Θες, δηλαδή, να μου πεις..
Ναι, θέλω να σου πω πως είμαι η τελευταία παρθένα της τάξης μου, κοντεύω τα είκοσι κι έχω εδώ τον έρωτα της ζωής μου και τον παρακαλάω να μου βάλει χέρι.
Ούτε να το συζητάς!
…. ….
Καμιά δεν παντρεύεται τον πρώτο της. Κι αν τον παντρευτεί, του τα φοράει. Τζουλιέτα κατέβα!
Ρομέο, τι λές; Γιατί μου ανοίγεις την πόρτα;
Βγες έξω. Σε παρακαλώ. Μην το κάνεις πιο δύσκολο.
Αστειεύεσαι, ε; Με πειράζεις.
Καθόλου, η καρδούλα μου το ξέρει. Άκου, Τζουλιέτα, δε ζούμε στο χίλια πεντακόσια, ούτε στην εποχή των γιαγιάδων μας.. Μη μου φορτώνεις αυτό το βάρος, δεν θέλω να είμαι εγώ. Στην αρχή θα με λατρεύεις ..κι ύστερα; Όσο καλή σχέση και νά ‘χουμε, πάντα θα σε τρώει να γνωρίσεις κάτι άλλο. Κι εγώ, όσο ματαιόδοξο κι αν ακούγεται αυτό που θα πω, θέλω να είμαι για πάντα και θέλω να είμαι μοναδικός, αλλά όχι επειδή ήμουν ο πρώτος.
Αγάπη μου, γιατί…; τι είναι αυτά που σκέφτεσαι, δεν μπορεί να τα εννοείς.
Τα εννοώ. Αλλά μη νομίζεις πως θα σ’ αφήσω τόσο εύκολα, σου δίνω ένα χρόνο ακριβώς. Κάνε ό,τι είναι να κάνεις, ζήσε περιπέτειες, συμβίωση, ό,τι προλάβεις τέλος πάντων, γιατί του χρόνου τέτοια μέρα θα με δεις μπροστά σου.
Είσαι τρελός..
Τρελός για σένα, ναι -και κάποτε θα μ’ ευγνωμονείς. Τώρα κλείσε την πόρτα. Πρόσεχε τα μαλλάκια σου.
…. …. Παναγιά μου και Χριστέ.. πάει.. έφυγε.
πρωτοδημοσιευμένο στη σκακιέρα, 15/3/2008
