ουρανία πανίς

Μες από τρύπες τ' ουρανού, μες από νέφη
βγαίνει τις νύχτες μια χελώνα και μου γνέφει
Των γυναικών που δεν υμνήθηκαν προστάτης
Ένας καθρέφτης μια ζωή θρηνεί μπροστά της

Πίσω απ' το δίσκο της Σελήνης και την άλω
κάποιον συχνά βλέπω κρυμμένο παπαγάλο
Πάνω στη Γη με τ' απαράμιλλα φτερά του
σκιές να ρίχνει σαν τον δόλιο Νοσφεράτου

Σ' αυτές τις θάλασσες, σου λέω, σαν έχει κάλμα
τίγρεις και ζέβρες διαγωνίζονται στο άλμα
Όποια κερδίζει από τις δυο τους τρώει την άλλη
την αφανίζει, την γεννά κι αρχίζουν πάλι

Ουράνιο τσίρκο το στερέωμα κι ο θόλος
μα να γελάσω δεν μπορώ (να κλάψω, ουδόλως)
Στην κλειδαρότρυπα το μάτι μου καθάρια
βλέπει σκυμμένο έναν θεό που παίζει ζάρια

ο τελευταίος στίχος, αναφορά στη γνωστή ρήση που αποδίδεται στον Αινστάιν: δεν μπορώ να πιστέψω πως ο θεός παίζει ζάρια με το σύμπαν
στην κλειδαρότρυπα, το ...keyhole Nebula