Ήχους που στάζουν σιωπή
Έτσι όπως στάζει ένα κερί μες στα χαλάσματα
Ή ένα "μήπως"
Κάτι σαν δίλημμα ηθικό -στη θεωρία
Ένα ασήμαντο κενό
Πώς μοιάζει αστείο και να το συλλογιστείς!
Μες στο λαβύρινθο απ' τα δόλια "συμμορφώσου"
Στ' αλήθεια πίστεψες λοιπόν πως είσαι ελεύθερος;
Κι όμως δεν ήσουνα ο πρώτος ούτε ο δεύτερος
Με το σταυρό της εξορίας στο μέτωπό σου
Μα εντός ορίων -ένας άθλιος λογιστής
Σε κάποιο αόρατο κοινό
Βγάζοντας λόγους πάντα από τα θεωρεία
Στο βάθος κήπος!
Νεκρούς ποιητές γεμάτος -ρωμαλέα φαντάσματα
Και λίγο πριν τη συγκοπή
Μια συγχορδία φυλακισμένα φτεροκοπήματα
Γιατί επιμένεις να ποτίζεις τα ποιήματα;
εικόνα απ' το εξώφυλλο του LP Crime of the Century των Supertramp
