Θέλοντας να υπαγορεύσω στη ζωή τους νέους αδιαπραγμάτευτους όρους μου
Θέτοντας ρήτρες στο ανέφικτο και αξιώσεις
Αναζητώντας ρηξικέλευθους τρόπους ανάπτυξης επί αχαρτογράφητης γης
Επικαλούμενος το αίνιγμά σου -ω, μούσα- επί ματαίω
Επιζητώντας το εξαρχής αδύνατον και επιδικάζοντας υπέρ αυτού μέτρα ασφαλιστικά
Θυσιάζοντας τρία άλογα (το ένα κουτσό) και μια εκθρονισμένη βασίλισσα στο βωμό σου
Κρατώντας στο αριστερό χέρι μου μονάχα την παλάμη του δεξιού σου μαστού
Διεκδικώντας με πάθος την βάσανο να μνηστευθώ τον σφυγμό σου
Ασελγώντας καθ' έξιν και καθ' υποτροπήν επί της μικρής καμπύλης του αυχένος σου
Βουτιά κάνοντας στο κενό από το χείλος σου το άνω
Κι απ' τη συστάδα της ήβης σου μετρώντας σαρανταένα βήματα προς δυσμάς
Αιώνες προσμένοντας εδώ με της έμπνευσής μου τη βραχύβια στύση
Μόνος στην πλώρη κραυγάζοντας "μάινα" στους ουρανούς
Καταμεσής υψώνοντας του λιμανιού το φλόκο μου και τη μεγίστη
Τεζαρισμένα καραβόσκοινα -τέντωσέ με Κύριε- το λοιπόν
Μείναν οι θηλιές κρεμάμενες να στάζουν το δίκιο τους απ' τις μπίντες
Και λέω ο άμυαλος: πόσα χυμένα δάκρυα, πόσα καμμένα κορμιά
Κάποτε την παντιέρα σήκωνα της ανώδυνης ήττας
Τώρα με το "τρελλέ" σου αλεξήλιο πελαγώνω δριμύς
και σαν πεινάσω δολώνω τροχαίους την άγκυρα για καρχαρίες.
η Νύχτα στο Πέλαγος, του Αιμίλιου Προσαλέντη
