Νά 'χω τα μάτια μου ανοιχτά να μη σε χάσω
μες στους απόκρημνους καιρούς που ταξιδεύω
'Οχι λιμάνι ούτε νησί να ησυχάσω
μόνο μια σκάλα στον παράδεισο ν' ανέβω
Νά 'χω το νου μου να σε δω να σε γνωρίσω
στου κόσμου γύρω την αδιάκοπη πορεία
Απ' τη θλιμμένη νιότη να σε ξεχωρίσω
καθώς περνάς όπως περνούν με αδιαφορία
Νά 'χω τα μάτια μου ανοιχτά να σε προσέχω
να μην απλώσει χέρι πάνω σου η συνήθεια
Κι ίσως, στο τέλος, δεν πειράζει να μη σ΄έχω
φτάνει αν' ερχόσουνα, να 'ρχόσουνα στ' αλήθεια.
C. D. Friedrich (1774-1840), On Board a Sailing Ship (Hermitage)
