κρίμα

Κρίμα που η νύχτα τόσο λίγο
κρατά κι εσύ «πρέπει να φύγω»
θα πεις, μακριά μου θα πετάξεις,
φαρμάκι μέσα μου θα στάξεις.

Κρίμα που ανήμπορες οι λέξεις,
πώς να σε κάνω να πιστέψεις,
αγάπη, ορίζοντα κι αυγή μου,
χαρά στην άχαρη ζωή μου.

Κρίμα ουρανέ να μη σε φτάνω
κι απ τ’ ασημένιο σου ρυάκι
να της χαρίσω εν’ αστεράκι,
να μείνει λίγο παραπάνω…

η φωτο των πλειάδων είναι από το astrovox -αποστολέας: astroc