η μαρμαρένια σκακιέρα

Ύστερα εκείνος έσκυψε πάνω απ’ τη μαρμαρένια σκακιέρα και είπε σοβαρά: «Κάνε την κίνησή σου».

Κι εγώ δεν είχα τίποτα, μόνο έναν ηρωικό βασιλιά που υπνοβατούσε μέσα στο δικό μου το όνειρο ζητώντας διέξοδο και φωνάζοντας: «Δεν είναι δική μου παρτίδα αυτή, δεν είναι δική μου!»

Κι ο άλλος απέναντι, πότε να θεριεύει κραδαίνοντας το δρεπάνι του απειλητικά, πότε να γίνεται τόσος δα σα μωρό, σαϊτεύοντας με το μικρό του το τόξο…