Ι
Έλα ρε... ναι, μιλούσα μ' εκείνον τον τρελαμένο τον καλαματιανό. Τι να κάνω ρε φίλε, τι να κάνω... του 'δωκα κι αυτουνού την ευχή μου. Με το αζημίωτο, βέβαια, ξέρεις πώς πάνε αυτά τα πράγματα. Κι από σένα, μια χαρούλα που θέλω να ζητήσω, με το αζημίωτο κι αυτή... Έχεις ζημιωθεί ποτέ από μένα μωρή μπετόβεργα; μη με κάνεις να παραφέρομαι... Εκείνο που λέγαμε, κείνη την τροπολογία ντε... που λέγαμε πως θα προωθήσουμε... Τι θα πει “ποιοι το λέγαμε” ρε πατόφτυαρο, εμείς το λέγαμε, εσύ κι εγώ. Εγώ το έλεγα κι εσύ το άκουγες, μη με κάνεις να φαντάζομαι πως δεν με προσέχεις όταν μιλάω. Την τροπολογία για την παραλιακή, α γεια σου, είσαι και ξεχασιάρης πανάθεμά σε... κάτσε λίγο, κάτσε γιατί βαράει ο άλλος διάολος...
Έλα... Του μετρώ τα κουταλοπίρουνα, να του πεις. Ξέρει αυτός... Τα λεφτά τα πήρε όμως. Άμα τον... έχουμε και μικρά παιδιά εδώ πέρα. Τις φωτογραφίες των παιδιών μου ωρέ μπουζόκλειδο, για πες μου τώρα... με το άλλο που σου είπα, εντάξει; Πάλι τα ίδια. Λοιπόν, άκουσέ με, έτσι και σου ξαναρχίσει “ο λαός που μας επέλεξε” και τέτοιες πιπεριές, να του πεις ότι η βρύση κλείνει κι όταν θα ξαναχρειαστεί νεράκι, να πάει στους οικολόγους και τ' άλλα σαπρόφυτα που κανακεύει. Περίμενε.
Λέγε. Τι να πεις, έχεις δίκιο, να μην πεις τίποτα. Φρόντισε μόνο να γίνει η δουλειά. Ξέρω ότι εσύ τουλάχιστο είσαι εμπιστοσύνης. Να μείνω ήσυχος; Έτσι μπράβο. Κλείνω γιατί με ζητούν.
Λοιπόν, αυτό που είπαμε: η βρύση κλείνει, εντάξει αγόρι μου;... Τι; Μπα όχι, αποκλείεται να είναι τόσο... χα, χα τι ζώο... τότε πες του και το άλλο, με προσέχεις; Εγώ, να του πεις, είμαι η γενιά του πολυτεχνείου.
Όχι ρε, απίστευτο! Μωρή βέσπα!
Πορνόγερε!
Πατομπούκαλο!
Μοιρογνωμόνιο!
Σοβατισμένο απανωσήκωμα χωρίς κουφώματα!
Παραδίνομαι... Τι κάνεις εδώ ρε απατεώνα της κοινωνίας;
Φροντίζω να 'χουνε δουλειά κάτι σκουλήκια μεγαλοδημοσιογράφοι σαν και του λόγου σου... να μη με ενοχλήσει κανείς! Κάτσε.
Τι βάζεις εκεί; Έχω να πάω στο κανάλι μετά.
Θα μασήσεις μια τσιχλίτσα. Φοβάσαι μη βρωμάς ουίσκι στην πιτσιρίκα του πρωινάδικου;
Κυκλοφόρησε κιόλας;
Περιμένει την έγκρισή σου. Τα ρωτάνε αυτά οι αρχιρουφιάνοι;
Όχι και αρχί! Όχι και αρχί! Άντε γεια μας!
Υγεία. Πώς το κατεβάζεις έτσι το δεκαπεντάχρονο;
Ε, μιας που το 'βαλες... Λοιπόν;
Τι λοιπόν;
Με ζήτησες, ήρθα.
...Έχει προκύψει ένα θέμα... φτου σου λάστιχο ξεφούσκωτο, τι θες πάλι ρε; Τι σου 'πα πριν από λίγο ρε πολύμπριζο; Θυμάσαι τι σου 'πα; Να πα ν' ασβεστωθεί ν' ασπρίσει ο πρόεδρος, μην του επιχρίσω τα διατάγματα! Ποιος κυβερνά, επιτέλους, αυτό τον τόπο; ...ε, τι;... εγώ βέβαια... είδες που ξέρεις τι πρέπει να κάνεις; Γιατί με συγχύζεις λοιπόν; Πάρε μια πρωτοβουλία παλικάρι μου... έλα, καλό ξημέρωμα... Συρματόβουρτσα!
...Παντελή...
Ε, α, εδώ είσαι... το χάπι μου μέσα, με σύγχυσε το τσουτσέκι... Θα πάμε σε εκλογές.
Τι;
Τελειωμένο. Έχεις μια μέρα... γι αυτό σε πήρα πρωί, να 'χεις χρόνο. Τακτοποίησε τα χαρτοφυλάκιά σου, τους στενούς συγγενείς, αύριο η πρεμιέρα. Σου δίνω δυο εκπομπές και το βλαμμένο της Καλαμάτας. Δεν τον χρειαζόμαστε πλέον. Θέλω όμως, πρόσεξε, μια έρευνά μου στο αυριανό δελτίο. Να φανεί παραγγελιά δικιά σας.
Εταιρεία;
Όλα κανονισμένα. Η Τασούλα θα σου δώσει ένα σι-ντι.
Ρε πούστη μου!
Μη λες αυτή την κουβέντα εδώ μέσα!
... Με συγχωρείς.
Συχωρεμένος. Αλλά πρόσεχε... Τι κάνει η οικογένεια;
Ποια οικογένεια;
Α, ναι, χώρισες... Η κόρη σου; Απ' τους παλιούς βλέπεις κανένα;
Παλιούς... εννοείς...
Ήτανε μια γκομενίτσα... τότε... πώς τη λέγανε; Κοντούλα, με γυαλάκια.
Κοντούλα;
Με γυαλάκια. Τη γούσταρες τρελά.
Την Ιστορία; Αυτή τη γούσταρες εσύ ρε μαλά...
Τα, τα, τα, τα, τα! Τι είπαμε; Όχι τέτοιες κουβέντες εδώ πέρα. Έχουμε μικρά παιδιά.
Παιδιά; Α τις φωτογραφίες... έχεις ξεφύγει τελείως ρε μασταζαλίζεις. Όχι, δεν ξέρω τίποτα για την Ιστορία, ούτε τι κάνει, ούτε αν ζει ακόμα πουθενά. Πώς και τη θυμήθηκες;
Ιστορία, ε; Να ξεχάσω τέτοιο όνομα! ...Τη θυμήθηκα, γιατί; Εσύ δε θυμάσαι τίποτα;
Εγώ, είμαι η γενιά του Πολυτεχνείου.
ΙΙ
Κι αυτό; Το θυμάσαι αυτό;
Ντίλαν, δικέ μου! Πόσα χρόνια έχω ν' ακούσω Ντίλαν! Πού τα ξέθαψες;
Τ' ακούει ο μικρός. Ο Μενέλαος.
Τι λε ρε παιδί μου! Ντίλαν. Ο Μενέλαος! Μεγάλωσε εκείνο το σαμιαμίδι; Μη μου πεις ότι...
Πολυτεχνείο.
Σώπα!
Νοκ-νοκ-νοκιν ον χέιβενς ντορ! ΝΟΚ-ΝΟΚ-ΝΟΚΙΝ ΟΝ ΧΕΙΒΕΝΣ ΝΤΟΟΡ!!! Άει γεια μας!
Τι μου θυμίζεις ρε φίλε, τι μου θυμίζεις γαμώ τα δελτία μου! Όλος εκείνος ο τρελός κόσμος στα πόδια μας κι εμείς... θα τον αλλάζαμε!
Είχες μια φωνή... σειότανε το αμφιθέατρο. Όλες οι γκόμενες κλαίγανε.
Αμ' εσύ! Με τα μαλλιά και τα μούσια...
Κάτσε, περίμενε να δεις... Για δες εδώ... Γνωρίζεις κανέναν;
Όχι ρε!! Έχεις φυλάξει φωτογραφίες;
Αυτές μόνο. Τις άλλες τις πέταξε όλες η Γιάννα... Όταν με κούρεψε. Θα έμπαινα βλέπεις στην καλή κοινωνία .... Κατά φωνή! Τι θέλει η φακλάνα;
Έλα κορίτσι μου. Για σένα τώρα λέγαμε με τον Πάρη ... Τον Πάρη Μακρίδη, αστέρι μου, τον παλιό μου συμφοιτητή. Το καμάρι της μαχόμενης δημοσιογραφίας. Του έλεγα πόσο τον θαυμάζεις και ότι θέλεις να τον καλέσουμε κάποιο μεσημέρι για φαγητό. Τούτη την Κυριακή είναι καλά; ... Λευκό μου γιοματάρι, το 'ξερα πως θα χαρείς, ελαφίνα μου ... Ο Αγαμέμνων; Τι έκανε πάλι; ... Άντρας είναι, ελιά μου κορωνέικη, θα τις κάνει και τις τρέλες του ... Πόσο είχε πιει; ... Και για ενάμιση ποτηράκι, ούτε καν δύο ... Ενάμιση μπουκάλι;;
Χριστός και Παναγιά!
Και μπορούσε να οδηγεί; ... Αυτόφωρο; ... Α, ναι, κανονικά ναι, θα έπρεπε. Το αμάξι καλά; Ωραία... ε, τι! ένα σκασμό λεφτά πήρε να το φέρουμε απ' την Ιταλία ... Κοίτα, πες του διοικητή ότι το εκτιμώ βαθιά πες του και... καλά άσε θα του τα πω ο ίδιος... Εντάξει κοκόνα μου; ... Τι; ... Τα Χριστούγεννα; ... Είσαι εσύ μία! Ότι θέλει η κυρά μου! Ο Παρθενώνας μου με τα μαρμάρινα τα αετώματα!
Θα ξεράσω.
Τι λες τώρα; Ντροπή να μας ακούνε και τα παιδιά... Τι; ... Έχω εδώ μια φωτογραφία τους απ' όταν ήτανε μικρά. Γελάς χελωνίτσα μου; Αφού ξέρεις ότι είστε για μένα το παν, δεν το ξέρεις; Τον διοικητή, ναι, δεν θα ξεχάσω. Μείνε ήσυχη, πικάντικη μορταδελίτσα μου. Μπάι. Τσάο. Γεια.
Τι με κοιτάζεις έτσι;
Σε θαυμάζω.
Κι εσύ; Κι εγώ με θαυμάζω μερικές φορές. Λοιπόν, τα κανονίσαμε;
Τα κανονισμένα;
Γεια σου ρε Πάρη! Γι αυτό σε πάω ρε. Γιατί μαζί σου δεν χρειάζεται ούτε να εξηγώ ούτε να απειλώ. Καταλαβαινόμαστε.
Είναι που έχουμε τα ίδια ιδανικά.
...Χιούμορ;
Πνευματική άσκηση. Αυτοσαρκασμός.
Ωραία. Να σου πω... άλλη φορά τη γυμναστική σου να την κάνεις στο σπίτι. Μόνος. Συνεννοηθήκαμε;
Ντάξει ρε φίλε, μη στραβώνεις. Ένα αστείο ήτανε... Δε μου λες, με το Μονικάκι τις προάλλες, καλά;
Το Μονικάκι;
Το κορίτσι απ' το κανάλι...
Η ξανθούλα με τα...
Όχι, ρε συ, αυτή ήταν η Ηρώ... Μια ψηλή, μελαχρινή... Η μις αποτέτοια...
Το κάτι άλλο! Μόνο που δεν κρατήσαμε τηλέφωνα.
..'μα θες στην ξαναστέλνω.
Μμ, καλή σκέψη. Την έχω ανάγκη τούτο τον καιρό λίγη χαλάρωση. Με πιάνεις;
Σε πιάνω.
Να, γι' αυτό λέω ότι συνεννοούμαστε ... Άκουσες κάτι;
Σα να μου φάνηκε... Τ' άκουσες κι εσύ;
Ναι, κάτι σαν... ααα!!!
Όμοιος, ομοίω κι η κοπριά στα λάχανα.
Π-ποια είσαι; Πώς μπήκες εδώ;
Ο ...Παρθενώνας τα ξέρει για τα κοριτσάκια;
Τι λες; Ποια κοριτσάκια;
Τα απελπισμένα. Άσε το τηλέφωνο, το παλικάρι απέξω έχει σοβαρότερα προβλήματα αυτή τη στιγμή.
Τι θέλεις; Φάρσα μου κάνετε;
Εγώ δεν ξέρω τίποτα.
Ήρθα για τα χρωστούμενα.
Χρωστούμενα; Εγώ σε σένα; Α, κατάλαβα. Είσαι απ' τους... που απολυθήκανε. Κοίτα... Εγώ δεν ξέρω απ' αυτά. Πρέπει να μιλήσεις με το λογιστή.
Τα δικά μας τα χρωστούμενα δεν είναι τέτοια. Επιταγές. Διαμαρτυρημένες, από χρόνια.
Δικές μου;
Και του φιλαράκου σου με τα μπότοξ. Μόνο στη μνήμη του παρέλειψε τη σχετική αναβάθμιση.
Τι λέει αυτή ρε Παντελή; Και πώς βρέθηκε στο γραφείο σου; Αν μου 'χεις στήσει καμιά...
Μη λες μαλακίες!
Τσ, τσ, τσ,... Μπροστά στα παιδιά!
Άκου να δεις κοπέλα μου... Παρατράβηξε το αστείο! ...ΚΥΡΙΑ ΜΕΝΤΗ!
Κυρία Μεντή; Α, η Τασούλα! Χρήσιμο κορίτσι. Καλό αλλά άτυχο. Δυο φορές πήγε να παντρευτεί και την αφήσαν οι γαμπροί στις πρόβες... Οι αφοσιωμένες γραμματείς είναι λίγο δυσεύρετες και...κοστίζουν... Στα χέρια της έπαθες το πρώτο σου έμφραγμα. Εκείνη έτρεχε δυο μέρες για το μπαι-πας...
Τι λες; Πότε γίναν αυτά;
Αυτή κανόνισε το διαζύγιο με τη φακλάνα, διατροφές, κανάλια και δικηγόρους, όταν μαθεύτηκε ότι η κοπέλα του γιου σου του Μενέλαου κι ο κολλητός του παίρνανε μισθό από σένα για να τον προσέχουν. Κι ότι οι φασίστες που τον στριμώξαν στη διαδήλωση και του παίξανε κάτι ψιλές ήτανε βαλτοί δικοί σου.
Ήρθες για να μ' εκβιάσεις;
Να σε παρηγορήσω. Θα χαρείς να μάθεις ότι όλα αυτά που μάζεψες πατώντας επί πτωμάτων, στα δώσαν αυγατισμένα οι Ελβετοί και τα γλεντάς στον Παράδεισο.
Είναι εντελώς βλα...
Βούλωσ' το!
Α, ο Ομηρικός μας ήρωας... Μετά τις εκλογές έγινε μύθος. Μέχρι διευθυντής του καναλιού έφτασε. Η μνήμη δεν ήταν ποτέ το φόρτε του, αλλά να τον βρει το Αλτσχάιμερ πάνω στις δόξες! ...Κρίμα! Ήταν φαίνεται κληρονομικό. Απ' τα εξήντα στο ίδρυμα, να του σκουπίζουνε τα σάλια οι αποκλειστικές... μια ζωή να γλύφει και να φτύνει, του 'μεινε κουσούρι ως το τέλος.
Απορώ τι καθόμαστε κι ακούμε. Μια ημίτρελη που το παίζει τυφλή προφήτισσα!
Τυφλή; Η αλήθεια είναι ότι χωρίς γυαλιά δεν βλέπω τη μύτη μου. Καθένας με τις αλλαγές του. Εγώ φόρεσα φακούς επαφής.
Ποια είσαι;
Είμαι η γενιά του Πολυτεχνείου.
