έρχεται πάνω μας το ξέρεις αγάπη μου είναι η ώρα
τότε που οι γραμμές γίνονται πιο στρωτές κι οι ήχοι αμβλύνονται
και πελάγη απρόσιτα
φυλακίζουν τα "όχι" που μού 'στελνες πάντα κουβέντες μισές
(μια τέτοιαν ώρα σε θυμάμαι στη βροχή
πίσω από την κουρτίνα του νερού σαν μέσα σε όνειρο
με γερακιού κραυγή να χαμηλώνεις και μ' ορμή να υψώνεσαι
ματωμένη κρατώντας στα νύχια σου τη φωνή μου)
τούτη λοιπόν αλήθειες μου (ο χρόνος τρέχει) είναι η ώρα
που τη σφύρα μου ρίχνω με δύναμη στου άκμονος τη σιγή
σαν τους ψαράδες π' απλώνουνε δίχτυα στο σύθαμπο
ή σαν τον γέρο που φύλαξε στο στρώμα του ένα πυρωμένο κάρβουνο
και ονειρεύτηκε φως
πρωτοδημοσιευμένο στη σκακιέρα
