ρεστία

σειρήνες στήσανε χορό μεσονυχτίς
πού πας κορμί χωρίς φανάρια στα πλευρά σου;
του πόντου χρόνια σε ταξίδευε ο ιχθύς
τώρα στης Άσσου τις ακτές πίσω ξεβράσου

σε ποια αβαθή να σ' αποθέσω και ποια γη
-εστία ν' αξίζει του άγριου νόστου σου τον οίστρο;
ρεστία, είπαν, τον παράσυρε να βγει
για να σαλπάρει πάλι αυγή με τον μαΐστρο

την καραβίσια που ακολούθησες μαϊμού
ψηλά στα ξάρτια, Μπελατρίξ και Λαμπαδία
καρφώνω μ' ένα παλινώριο του καημού
μνήμη δασκάλου, Νικολάου Καββαδία