δεσμώτης

σαν από τ' όνειρο ξυπνώντας κι απ' τα αίματα
κατάρες γύρω σου μετρώντας κι αναθέματα
τα χέρια απλώνοντας τυφλά μέσα στ' απόλυτο
σκοτάδι εσύ παιδί στ' αγρίμια πας ξυπόλυτο
ματαια ζητώντας τη δική σου την ταυτότητα
μια ζοφερή εικονική πραγματικότητα

γύρω σου τόπος μυστικός -ανοίγεις ρήγματα
μέσα σου λόγος πειστικός διψά για αινίγματα
κι αν στρέφεις κάποτε στο φως να βρεις ανάσταση
καημός στο στήθος σου κρυφός η επανάσταση
μα εσένα ο ρόλος σου ήταν πάντα νά 'σαι αστέρας της
αυτής της νύχτας της κλειστής της αδιαπέραστης

μέτρα τα λόγια σου λοιπόν μέτρα τις λέξεις
θα 'ρθεί στιγμή που θα σταθείς και θα διαλέξεις
εκεί στην άλλη φυλακή μάλλον ή ήττον
στην τσιμεντένια λογική των ανοήτων
ή σαν ημίθεος στη φωτιά που πάντα ανήκες
στης στείρας μάνας σου ξανά τις ωοθήκες




η εικόνα απόν την παράσταση της Νέας Σκηνής του Εθνικού θεάτρου "Προμηθέας Δεσμώτης" σε σκηνική ανάγνωση Σωτήρη Χατζάκη -χειμώνας 2007