ατλαντίδα

τα καταφέρνω με τα λόγια τέτοιος ήμουνα
με μιαν ανάγκη απ' τους ανθρώπους ν' αγαπιέμαι
να παίρνω δύναμη απ' τον κόσμο κι απ' τη γη μου να
βρίσκω κουράγιο στο νερό ν' αποτραβιέμαι

συχνά κραδαίνω το πινέλο μου σαν τρίαινα
κάποιος με είδε να τεντώνω ένα δοξάρι
και τα μολύβια μου να ξύνω όπως θα λείαινα
το ξίφος πριν το ρίξω μέσα στο θηκάρι

έτσι δεν μού λειψαν οι εχθροί κι όσους απέκτησα
φίλους επάνω στον Τιτανικό τους είδα
χωρίς περίσκεψη κι αιδώ τα τείχη μου έκτισα
πάνω στην άμμο ένα πρωί στην Ατλαντίδα

δεν το κατάλαβα πώς μπήκα στο μονόδρομο
και πάω ανάποδα προς την κυκλοφορία
θά λεγα κάλλιο να με ρίχναν στον ιππόδρομο
μα εκεί μπερδεύω τους πιστούς με τα θηρία

εικόνα αλιευμένη στο διαδίκτυο
χωρίς γνώση άλλων στοιχείων